Қыс қылығы

Ауламнан қыс кете

алмай қалғандай,

Кетуге қимастық

сезім қарсы болғандай

Қар жатыр қорам

мен ауламды басып,

Биіктігі тіптен

үйімнен асып.

Балаларым жүр

аққала жасап сәуірде,

Болмап еді мұндай

қыс бұрынғы дәуірде.

Балаға батпақ

емес, аппақ қар ойнауға ұнайды,

Сондықтан да «Қыс

көп бола ма?»,- деп  сұрайды.

Ойын баласына

ойын болса болғаны,

Уайым емес,

Қардың ауланы

басып қалғаны,

Қораның қар

астында болғаны,

Ерісе, үйіміз су

астында қалғаны.

Қош бол, ақ

көрпелі қыс, - деймін.

Мезгілің өтті,

тағыңнан түс, - деймін.

Қар болса, міз

бақпай жатуда,

Бұл не деген

бітпейтін қыс, - деймін.

Күн де тұр ерекше

күлімдеп,

«Қыс, өтті-ау

сенің күнің»,- деп,

«Жасыл желекті

көктем келгенде

Шықпас сенің

боранды үнің»,- деп.

Бәрінің

мезгілімен болғаны дұрыс,

Қыстың бұл жатысы

болдау бұрыс.

Келесі келгенде

ашуланбай-ақ келсе екен,

Көктемге уақытылы

орынын берсе екен!